Kair, czwarta rano

Na pewno dużo ciekawsza niż pierwsza część, pewnie ze względu na rozwiązanie wielu wątków i odkrycie prawd, jednak nie porwała...

Na pewno dużo ciekawsza niż pierwsza część, pewnie ze względu na rozwiązanie wielu wątków i odkrycie prawd, jednak nie porwała...

Joanna Jax
"Czas zapomnienia
Kair, czwarta rano"
@skarpawarszawska

* " Tak, takie sytuację bywają niekiedy bardzo trudne. Postrzegamy ludzi inaczej już powinniśmy. Niektórych nosilibyśmy na rękach, chociaż absolutnie na to nie zasłużyli, innych posądzamy niesłusznie o paskudne rzeczy."

* "Po prostu uważała, że jeśli nie można czegoś zmienić należy się z tym pogodzić, bo zamartwianie się i tak niczego nie poprawi, a jedynie wprowadzi (...) zamęt."

* "Łatwo jest o czyjąś sympatię i aprobatę, gdy wszystko idzie dobrze. Gorzej, gdy pojawiają się kłopoty. To właśnie dopiero wtedy można ujrzeć prawdziwą twarz drugiego człowieka."

Nadal jesteśmy w Berlinie tylko tym razem już w innych okolicznościach! A sprawa zrobi się jeszcze bardziej zawiła niż w tomie pierwszym.

Fabuła układa się niczym puzzle tak jak w tomie pierwszym, ale tutaj te kawałki układają się w taki sposób, że to co ułożyliśmy wcześniej zmienia się, tworząc nowy obraz, a dopiero kiedy ostatni kawałek trafi na swoje miejsce, wtedy otrzymujemy całość. I dociera to, że musiało tak być, tak zawiłe wątki, tak nie wyjaśnione z początku, bo dopiero teraz pasują i wypełniają te puste fragmenty.

Akcja jest dostosowana do puzzli, kiedy tam wszystko się układa to i ona rusza z kopyta, by znowu się zatrzymać i pomyśleć, która luka zostanie zakryta i kolejny fragment odsłonięty.

Bohaterów wykreowanych mamy z krwi i kości. Każdy z nich jest inny, charakterny ze swoją historią, którą w tym tomie poznamy jeszcze lepiej. Nie sposób jest ich nie polubić, ale czasem nie rozumiałam ich zachowań i drażnili mnie trochę, ale to dobrze!

Dodatkowym plusem, jest warstwa psychologiczna bohaterów.

I kolejny plus to skoki czasowe, przeszłość w różnych okolicznościach oraz teraźniejszość. Idealnie się ze sobą mieszały i uzupełniały.

Podsumowując dylogia "Czas zapomnienia" to idealna historia dla tych co lubią sensacje z prawdziwego zdarzenia, pełną niewiadomych! To również dla tych co nie mieli okazji przeczytać nic z tego gatunku. To idealna dylogia sensacyjna.

Perun poleca fanom dłuższych historii, ale takich nie za długich, bo dylogia to w sam raz! A do tego jest pełna wydarzeń, które potrafią nakłonić do własnych rozmyślań.

Joanna Jax
"Czas zapomnienia
Kair, czwarta rano"
@skarpawarszawska

* " Tak, takie sytuację bywają niekiedy bardzo trudne. Postrzegamy ludzi inaczej już powinniśmy. Niektórych nosilibyśmy na rękach, chociaż absolutnie na to nie zasłużyli, innych posądzamy niesłusznie o paskudne rzeczy."

* "Po prostu uważała, że jeśli nie można czegoś zmienić należy się z tym pogodzić, bo...

📚Recenzja: 38/2024 // 163
📚Autor: Joanna Jax
📚Tytuł: "Czas zapomnienia. Kair, czwarta rano"
📚Cykl: Czas zapomnienia
📚Wydawnictwo: Skarpa Warszawska
📚Ocena: 7/10

"Kair, czwarta rano" to druga część szpiegowskiej dylogii spod pióra Joanny Jax.
Cieszę się, że nie odpuściłam lektury i zdecydowałam się zagłębić w kontynuację losów Ann-Katrin Schneider.
W tym tomie warstwa obyczajowa jest lepiej zbudowana i bardziej klarowna. Nadal wiele jest przeskoków w chronologii, mnogość postaci, nazwisk, może też przytłoczyć. Ale z biegiem akcji, natłok informacji się systematyzuje, a całość nabiera sensu.
Bardzo podobało mi się, jak autorka manewruje i kręci czytelnikiem, powoli odsłaniając kolejne wątki.
Razem z główną bohaterką dodajemy dwa do dwóch, zbliżamy się do rozwiązania zagadki.
To, co obniżyło w moim odczuciu ocenę, to przydługie wątki historyczne, przy których czułam się jakbym czytała podręcznik do nauki tego przedmiotu.
Nie polecam czytania cyklu od drugiego tomu. Bez znajomości pierwszej części jeszcze trudniej byłoby się połapać.
#dozaczytania
Molly📖.

📚Recenzja: 38/2024 // 163
📚Autor: Joanna Jax
📚Tytuł: "Czas zapomnienia. Kair, czwarta rano"
📚Cykl: Czas zapomnienia
📚Wydawnictwo: Skarpa Warszawska
📚Ocena: 7/10

"Kair, czwarta rano" to druga część szpiegowskiej dylogii spod pióra Joanny Jax.
Cieszę się, że nie odpuściłam lektury i zdecydowałam się zagłębić w kontynuację losów Ann-Katrin Schneider.
W tym tomie warstwa...

Czas zapomnienia to rozbudowana powieść. Dzieje się tu bardzo dużo. Poznajemy wiele postaci i momentami możemy czuć się odrobinę przytłoczeni. Szczególny problem będą mieć osoby, które tak jak ja zapominają imiona bohaterów 🤪

Osobiście jestem zachwycona całą tą historią. Zdecydowanie przemyślana, dokładnie rozplanowana i na koncie robi wrażenie wow! Autorka potrafi zgrabnie wpleść wątek szpiegowski, kryminalny i miłosny (tego nie ma zbyt wiele, ale jest pięknie przedstawiony).

Zaznaczę, że Kair, czwarta rano to druga część powieści i nie polecam omijać pierwszego tomu, gdyż umknie wam zbyt wiele, a to finalnie zaburzy zrozumienie historii.
Opowieść porusza trudne kwestie odmiany rasowej. Jest tu również wzmianka o Hitlerze, gdyż akcja dzieje się również w czasie II wojny światowej jak i po.

Będziemy świadkami tego czego zabrakło w pierwszej części. Dowiemy się kto ukradł diamenty Ann-Karin Schneider, kto zabił jej ukochaną przybraną siostrzyczkę i dlaczego. Poznamy również przyczyny morderstw po skończonej wojnie.

Będzie się działo!
Mnie osobiście styl pisania autorki tak się spodobał, że chyba muszę poznać jej kolejne dzieła 🤩

Czas zapomnienia to rozbudowana powieść. Dzieje się tu bardzo dużo. Poznajemy wiele postaci i momentami możemy czuć się odrobinę przytłoczeni. Szczególny problem będą mieć osoby, które tak jak ja zapominają imiona bohaterów 🤪

Osobiście jestem zachwycona całą tą historią. Zdecydowanie przemyślana, dokładnie rozplanowana i na koncie robi wrażenie wow! Autorka potrafi...

Juz kiedyś Wam wspominałam, że książki z tego wydawnictwa są bardzo dobre 🥰 Ta rownież do takich należy 😃 Jednak polecam czytać od pierwszej części, bo ta jest jej kontynuacją i można troszkę się pogubić. Ilość postaci i przeskoków w czasie może czytelnika przytłoczyć. Ja jednak nie miałam problemu z połapaniem się w fabule. Choć opinie na tem temat są różne.

Powieść porusza trudne tematy. Akcja dzieje się w czasach gdy osoby o odmiennym kolorze skóry byli traktowani jak służący. Poznajemy też historię kolejnych pokoleń, pozwala nam to ją w pełni zrozumieć. Wątek romantyczny został zgrabnie wpleciony w całość kryminalnej historii. Connor i Ann-Karin Schneider spotykają się po latach.(Kiedyś mieli romans). Oboje mają do siebie pretensje. Jedno oskarża drugie o przestępstwo.

Książka rozwija się powoli, stopniowo przybliżając nas do rozwiązania zagadki kilku morderstw🥰 Ja się wciągnęłam I nawet nie przeszkadzały mi wątki historyczne. Mimo, że zazwyczaj takich nie czytam. Autorka ma talent do prowadzenia fabuły. Pełno w niej zawiłości i tajemnic. Zaskoczyłam się pozytywnie i będę musiała sięgnąć po następne książki autorki 🥰

Polecam :)

Juz kiedyś Wam wspominałam, że książki z tego wydawnictwa są bardzo dobre 🥰 Ta rownież do takich należy 😃 Jednak polecam czytać od pierwszej części, bo ta jest jej kontynuacją i można troszkę się pogubić. Ilość postaci i przeskoków w czasie może czytelnika przytłoczyć. Ja jednak nie miałam problemu z połapaniem się w fabule. Choć opinie na tem temat są różne.

Powieść...

"Kair, czwarta rano" to drugi tom serii Czas zapomnienia Joanny Jax od Wydawnictwa Skarpa Warszawska. Ta część jest ściśle związana z pierwszą, w której dowiedzieliśmy się o serii morderstw i pewnym śledztwie, które doprowadziło naszych bohaterów do Kairu. Środek śledztwa, zagadka seryjny morderca i dwójka dawnych kochanków. Autorka nieźle nam tutaj namiesza. Ale za to krok po kroku doprowadzi do odpowiedzi na pytania, które nas nurtowały w poprzedniej części. Akcja jest dynamiczna a tło historyczne utrzymane na bardzo wysokim poziomie. Widać ile praca autorka włożyła by odwzorować tamte czasy i nas w nie zabrać. Ale tak, byśmy chcieli więcej i więcej. Nie możemy zapomnieć o byłych kochankach, którzy w tej części będą mieli możliwość się spotkać i wyjaśnić to co ich poróżniło i razem doprowadzić do rozwikłania śledztwa. Bardzo ciekawa, duszna, ciężka historia sensacyjna z wątkami romansu w tle.

"Kair, czwarta rano" to drugi tom serii Czas zapomnienia Joanny Jax od Wydawnictwa Skarpa Warszawska. Ta część jest ściśle związana z pierwszą, w której dowiedzieliśmy się o serii morderstw i pewnym śledztwie, które doprowadziło naszych bohaterów do Kairu. Środek śledztwa, zagadka seryjny morderca i dwójka dawnych kochanków. Autorka nieźle nam tutaj namiesza. Ale za to krok...

Joanna Jax jest jedną z ulubionych pisarek mojej mamy, a że wzięłam na siebie (przyjemny) obowiązek dostarczania jej książek z mojej biblioteki to od czasu do czasu przeglądam stosik lektur, które mam dla niej przygotowany. Osobiście nie jestem wielką fanką powieści obyczajowych, ale mam słabość , do wielotomowych rodzinnych sag dlatego swego czasu sięgnęłam po cykl "Dziedzictwo von Becków". Nie zachęcił mnie on jednak specjalnie specjalnie do lektury kolejnych książek autorki. Kiedy jednak natknęłam się na książkę "Kair. Czwarta rano", której opis wyraźnie sugerował iż jest to historia z pogranicza kryminału i powieści szpiegowskiej postanowiłam zrobić kolejne podejście do twórczości Joanny Jax.
Literatura sensacyjna jest dla mnie swoistym wentylem bezpieczeństwa. Najlepiej się przy niej relaksuję, przy okazji angażują szare komórki do pracy, uwielbiam bowiem rozwiązywać zagadki kryminalne i tropić niebezpiecznych przestępców. Liczyłam więc na solidną porcję rozrywki i niestety odrobinę się przeliczyłam.

Już po kilku pierwszych strona zdałam sobie sprawę, że jestem w środku jakiejś historii i nie mam co liczyć na to, że ktoś mi, choć w zarysach, wytłumaczy o co w tym wszystkim chodzi. Oczywiście, że biorąc do rąk tę książkę zauważyłam, iż jest ona drugim tomem z serii "Czas zapomnienia" jednak w swej naiwności myślałam, że nie trzeba ich czytać w porządku chronologicznym. Szybko się okazało, że niestety trzeba.
W tracie lektury włożyłam ogromny wysiłek intelektualny aby ze strzępków informacji złożyć sobie tę historię w całość. Poległam jednak z kretesem. Postanowiłam skupić więc na tym co tu i teraz. Akcja powieści rozgrywa się na kilku planach czasowych: w Niemieckiej Afryce Południowo-Zachodniej (1912),Arabii (1918),Kairze (1937) czy powojennym Berlinie. To właśnie tam dochodzi do tajemniczych zgonów, których powodem mogą być wydarzenia sprzed lat, które rozegrały się w Afryce Północnej. Komisarz Erik Weber jest zdania, że ich powodem jest kradzież dużej ilości diamentów należących do spadkobierczyni rodziny Schneiderów, która teraz stara się odzyskać swoja własność. Zaczyna więc gorączkowo poszukiwania kobiety w czym pomaga mu były oficer brytyjskiego wywiadu Connor Evans. Nie przypuszcza jednak, że tajemnicza nieznajoma jest bliżej niż mu się wydaje, skrywając swoją prawdziwą tożsamość, obawiając się oskarżeń o zbrodnie, których nie popełniła.
Ann - Katrin Schneider wraz zakochanym w niej Connorem starają się sami rozwikłać tę sprawę.

Już po kilku rozdziałach przytłoczył mnie ogrom postaci, miejsc i wątków. Chaos, to pierwsze skojarzenie, jakie mam z tą książką. Z racji przeskoków czasowych akcji brakowało płynności, a relacja między głównym bohaterami (love-hate),która była osią tej powieści, była schematyczna i przewidywalna. Ogrom wydarzeń historycznych, o których wspomina autorka w sposób przypominający podręcznik szkolny, także nie ułatwia czytania.
Po lekturze czułam się zmęczona, nie zrelaksowana. Nie polecam.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Joanna Jax jest jedną z ulubionych pisarek mojej mamy, a że wzięłam na siebie (przyjemny) obowiązek dostarczania jej książek z mojej biblioteki to od czasu do czasu przeglądam stosik lektur, które mam dla niej przygotowany. Osobiście nie jestem wielką fanką powieści obyczajowych, ale mam słabość , do wielotomowych rodzinnych sag dlatego swego czasu sięgnęłam po cykl...

Szkoda, że to już koniec opowieści. Strzeżmy się fałszywych przyjaciół, bo - jak to mówią - z wrogami damy sobie radę. Mam też wrażenie, że nie wyciągamy odpowiednich wniosków z tragicznych zdarzeń z historii. Lont już się tli...

Szkoda, że to już koniec opowieści. Strzeżmy się fałszywych przyjaciół, bo - jak to mówią - z wrogami damy sobie radę. Mam też wrażenie, że nie wyciągamy odpowiednich wniosków z tragicznych zdarzeń z historii. Lont już się tli...

“Tam, gdzie w grę wchodzą duże pieniądze, nie ma sentymentów”.

Drugi tom cyklu “Czas zapomnienia” w niczym nie ustępuje części pierwszej, ba pokusiłabym się o stwierdzenia, że jest lepszy. Od razu zostajemy rzuceni w wir niepokojących wydarzeń. Berlin końca lat czterdziestych, w mieście, które jest w ruinach, dochodzi do serii tajemniczych morderstw. Prowadzący śledztwo oficer wpada na trop pewnego powiązania, wszystkie tropy prowadzą do Afryki. Niebezpieczny Kair, toczące się trudne śledztwo, liczne powiązania z przeszłością. Tajemnice się mnożą, nic nie jest takie, jak nam się początkowo wydaje.

Wciągająca, nietuzinkowa historia, od której trudno się oderwać. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, mroczny świat tajemnic i zbrodni. Pani Joanna ma niesamowity talent, pisze lekko, płynnie, barwnie. Czuć pasję, zaangażowanie i ogromną wiedzę historyczną. Zajmująco ukazani bohaterowie, wnikliwy obraz ich osobowości, wielobarwni, niejednoznaczni, zaskakujący.

Oba tomy są ze sobą ściśle powiązane, tworzą spójną historię, a w tle wyraźnie ukazana prawda historyczna. Szpiegowski mroczny klimat. Zagadki, tajemnice, niedopowiedzenia, a w tle zajmujący romans. Rodzinne sekrety, przeżywane dramaty, tragedie z przeszłości. Autorka umiejętnie wodzi nas za nos, misternie utkana sieć intryg, powiązań i zależności. A obok różne odcienie miłości, targające namiętności, pożądanie, zaufanie. Bolesna strata, żałoba, wybaczenie. Chorobliwa obsesja na punkcie bogactwa, posiadania, chciwość. Poczucie sprawiedliwości i zemsta.

Wciągająca, zaskakująca, nietuzinkowa opowieść. Trzymająca w niepewności i napięciu historia ukazująca ludzką, ciemną, tę gorszą stronę osobowości. Polecam, całą serię.

https://tatiaszaaleksiej.pl/kair-czwarta-rano/

“Tam, gdzie w grę wchodzą duże pieniądze, nie ma sentymentów”.

Drugi tom cyklu “Czas zapomnienia” w niczym nie ustępuje części pierwszej, ba pokusiłabym się o stwierdzenia, że jest lepszy. Od razu zostajemy rzuceni w wir niepokojących wydarzeń. Berlin końca lat czterdziestych, w mieście, które jest w ruinach, dochodzi do serii tajemniczych morderstw. Prowadzący śledztwo...

"Łatwo o czyjąś sympatię i aprobatę, gdy wszystko idzie dobrze. Gorzej, gdy pojawiają się kłopoty. To właśnie dopiero wtedy można ujrzeć prawdziwą twarz drugiego człowieka."

O Joannie Jax, jako pisarce słyszałam wiele pozytywnych słów i czytałam wiele zachwytów nad jej książkami, więc gdy tylko nadarzyła się okazja, by poznać jej twórczość, bez zastanowienia z tego skorzystałam. W moje ręce trafiła powieść „Kair, czwarta rano”, która jest drugą częścią dylogii „Czas zapomnienia”. Zamawiając ją w nakanapie.pl wydawnictwo obiecało, że będzie część pierwsza wraz z nią, ale niestety tak się nie stało, więc postanowiłam mimo wszystko ją przeczytać, bez znajomości wcześniejszych wydarzeń. I było to trudne, bo najpierw musiałam zorientować się kto jest kim i o co chodzi. Zapowiadane w opisie morderstwa już się wydarzyły w „O północy w Berlinie” i to też było mylące. Nie mam zatem porównania do niej, więc jedynie odnoszę się do tego, jak odebrałam niniejszą książkę.

Zastajemy Ann-Karin Schneider ukrywającą się pod nazwiskiem Karen Brenen i Connora Evansa, których kiedyś łączyła gorąca miłość. Jednak pewne wydarzenia doprowadziły do tego, że Karen znienawidziła Connora i przestała mu ufać. Na długi czas ich drogi się rozeszły, jednak teraz, gdy od prowadzi śledztwo w sprawie morderstw, ponownie los ich zetknął. Po łączącym ich uczuciu nie zostało nic. Ona wciąż oskarża go o czyny, których on nie popełnił. Podobnie Evans oskarża swoją dawną kochankę o zbrodnię, ale nie potrafi oddać ją w ręce sprawiedliwości. Zapewnia ją, że udowodni jej, że nie jest winny temu, co zrujnowało życie Karen. Ja od razu uwierzyłam Connorowi i domyśliłam się, prawdy i z czasem nabrałam podejrzenia co do sprawcy przestępstw, co pokazuje, że nie warto wyciągać zbyt pochopnych wniosków, co zrobiła Ann-Karen, czym mnie do siebie zniechęciła. Zachowywała się irracjonalnie, zbyt emocjonalnie, a przez to wpakowała się w kłopoty.

„Tam, gdzie w grę wchodzą duże pieniądze, nie ma sentymentów.”

Fabuła nie od razu mnie porwała, być może dlatego, że nie znałam części pierwszej i nie wszystko od razu było dla mnie jasne. Mimo jej nieznajomości, po początkowej dezorientacji, z powodzeniem odnalazłam się w dalszej części powieści. Jej akcja toczy się raczej umiarkowanie, z niewielkimi zrywami i jest umiejscowiona w dwóch przestrzeniach czasowych. Pierwsza płaszczyzna to Berlin w roku 1947, a więc krótko po wojnie. Rozgrywają się w nim bieżące wątki związane z rozwiązaniem kryminalnej zagadki i dalszymi losami relacji między głównymi bohaterami. Przeplatają się z nimi wydarzenia sprzed kilkudziesięciu lat, jakie miały miejsce w niemieckiej kolonii w południowo-zachodniej Afryce i Kairze w latach przedwojennych, sięgających czasów sprzed I wojny światowej i łączących się z ciągiem zdarzeń biegnących aż do bieżących wątków. Cofamy się aż do 1912 roku, by poznać I to tam źródło obecnych wydarzeń i kłopotów bohaterów.

Dylogia „Czas zapomnienia” to udane połączenie kryminału retro z romansem i sensacją, ale też historycznymi wątkami ukazującymi sytuację na terenach zajętych przez okupantów w Afryce. Autorka oddała też klimat powojennego Berlina, gdzie trudno znaleźć miejsce bez zniszczeń, ale mimo to powoli ludzie powracają do swoich codziennych spraw. Wśród nich są i tacy, u których przeważa chęć zysku za wszelką cenę, ale przebieg wydarzeń pokazuje, że chciwość nigdy nie popłaca.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakapanie.pl

"Łatwo o czyjąś sympatię i aprobatę, gdy wszystko idzie dobrze. Gorzej, gdy pojawiają się kłopoty. To właśnie dopiero wtedy można ujrzeć prawdziwą twarz drugiego człowieka."

O Joannie Jax, jako pisarce słyszałam wiele pozytywnych słów i czytałam wiele zachwytów nad jej książkami, więc gdy tylko nadarzyła się okazja, by poznać jej twórczość, bez zastanowienia z tego...